شنا در ایران باستان
آناهیتا، الهه آب
مردم ساکن در فلات نیمه خشک ایران از زمان های کهن احترام بسیاری برای آب قائل بودند و پاکیزه نگهداشتن و استفاده درست از آب برای آنان اهمیت فراوانی داشته است.
ساکنان ایران زمین به منظور احترام به گوهر آب و پاکی و پاکیزگی معابدی را برای آناهیتا الهه ی نگهبان آب برپا کردند.
معنی واژه آناهیتا پاک و بی آلایش می باشد. آناهیتا یا ناهید، مظهر زندگی، باروروی و برکت و فراوانی تلقی شده است و همچنین مظهر درخشندگی و نماد آن ستاره ناهید (زهره) می باشد.
این اسطوره گرچه در سیر تاریخ با همتایان دیگر خود در بین النهرین و یونان (ایشتار و آفرودیت) مشابهت هایی دارد لیکن در ایران زمین دارای جایگاهی متعالی و مفهوم خاص خود (ایزدبانوی آب و پاکی) می باشد.
در ایران باستان، جشن آبانگان در روز دهم آبانماه به پاس احترام به آب و الهه نگهبان آن (آناهیتا اردوی سورا – ایزدبانوی آب های نیرومند و بی آلایش) برگزار می شده است.
یکی از معابد آناهیتا در شهر باستانی بیشاپور قرار دارد که به دستور شاپور اول ساسانی پس از پیروزی بر امپراتور روم والریانوس ساخته شده است.
معبد آناهیتا در بیشاپور یک سازه سنگی بزرگ است که جهت احترام و ارزش آب بنا شده و طوری طراحی شده تا آب روان رود شاپور که در حوالی این معبد قرار داشته به آن وارد شده و در آن جریان یابد.
آب از چند جهت به معبد وارد می شده و تازگی و پاکیزگی آن را حفظ می نمودند. در صحن داخلی معبد آبگیری وجود دارد که اطراف آن سکویی برای حضور افراد جهت نیایش و نوازش آب تعبیه شده است.
تندیس آناهیتا – ویرایش عکس: پارس شنا
شیوه منبع دهی به مقاله حاضر: شنا در دوران باستان؛ شنا در ایران باستان «آناهیتا – الهه آب». (شهریور ۱۳۹۷)؛ وبگاه پارس شنا؛ برگرفته از https://parsnanet.ir/anahita.